Mount Rushmore

Om 8 uur opgestaan (dus voor ons doen uitgeslapen....) en ontbeten op de kamer. Vandaag staan Mount Rushmore en het Grazy Horse memorial op het programma maar eerst hebben we een bezoek gebracht aan het museum aan de overkant van ons hotel over het leven en werk van Gutzon Borglum de kunstenaar die het Mount Rushmore National Memorial ontworpen en (mede) gemaakt heeft. Het was een goed museum, leuk als introductie. Het leven en werk van Gutzon werd belicht. Er stonden ook andere werken van Gutzon, een talentvol kunstenaar. Daarnaast werd toegelicht hoe het memorial gemaakt is. Gutzon begin zijn levenswerk op 10 augustus 1927 (hij was toen 60 jaar oud) en hij heeft er met 400 man/vrouw 14 jaar lang aan gewerkt. De werknemers waren voornamelijk oud-mijnwerkers en niet geschoold als kunstenaar. Velen namen de baan aan omdat er nu eenmaal brood op de plank moest komen, maar gaandeweg werd het voor de meeste steeds meer een roeping. Gutzon stief in maart '41 net voor de voltooiing van het werk. Zijn zoon Lincoln, die gedurende het werk zijn linkerhand was heeft het werk voltooid. Het hele project heef 1 miljoen dollar gekost. Alhoewel het bij aanvang de bedoeling was dat e.e.a. gefinancierd zou worden door middel van donaties bleek dit in de praktijk onhaalbaar. President Roosevelt besloot daarop dat de staat zou bijdragen. Het memorial beeldt 4 hoofden uit van George Washington, Thomas Jefferson, Abraham Lincoln en Theodore Roosevelt zij symboliseren respectievelijk " the founding, growth, preservation and development of the US" en zijn daarom door de kunstenaar uitgekozen. Oorspronkelijk zou het memorial uit 3 hoofden bestaan. Roosevelt hoorde er niet bij. Roosevelt was echter goed bevriend met Gutzon (en had zorggedragen voor de financiering). Gutzon besloot Roosevelt dus toe te voegen. Dit gegeven was erg controversieel. De bevolking vond dat de historie nog niet had geleerd dat Roosevelt van grote betekenis was geweest voor de VS, hij leefde immers nog. Gutzon vond echter dat Roosevelt stond voor vernieuwing en uitdaging en hield vast aan zijn bijgestelde plan. Overigens is het plan gaandeweg het proces diverse malen bijgesteld. Men moest rekening houden met zwakke plekken in de rotsen en kon dus niet alles maken zoals vooraf bedacht. Heel bijzonder zijn de ogen van de presidenten. Die zijn zo gemaakt dat zij onder invloed van het licht (en schaduw) zorgen voor een andere gezichtsuitdrukking.  Daarnaast heeft Gutzon op een hele geraffineerde manier (met enkele streepjes) het toch voor elkaar gekregen de bril van Roosevelt in het graniet vorm te geven.

Na het bezoek aan het museum zijn we naar het memorial gereden. Gelukkig was het weer goed en hadden we dus mooi licht voor goede foto's. Het is wel indrukwekkend hoor en natuurlijk veel Amerikaan chauvinisme op deze plek. We hebben een wandeling aan de voet van het memorial gemaakt, leuk omdat je dan steeds een andere kijk er op hebt. Het memorial bevindt zich 150 meter boven het maaiveld, de koppen meten 14 meter, de neus van Lincoln is 6 meter lang, de ogen hebben een doorsnede van 3,5 meter, zomaar wat cijfers om aan te geven hoe enorm dit memorial is.

Na dit bezoek was het inmiddels lunchtijd en zijn we naar Custer gereden voor een lunchstop. Vervolgens naar het Grazy Horse Memorial. Wederom een in de berg uitgehouwen beeld, maar dit is een heel ander verhaal... Mount Rushmore National Memorial is uitgehouwen in de rotsen van de Black Hills, oorspronkelijk grondgebied van de indianen. Dit viel bij veel indianen niet in goede aarde. Zij vonden dat de presidenten juist verantwoordelijk waren geweest voor hun leed. Daarop nodigde Indianen leider Henry Standing Bear, Korzac Ziolkowski uit om een beeldhouwwerk in de rotsen te maken van Grazy Horse een dappere indianen leider die vele malen het leger van de VS verslagen heeft, uiteindelijk gearresteerd werd en onder verdachte omstandigheden overleed. Henry Standing Bear schreef Korzac de volgende woorden: "My fellow chiefs and I would like the white man to know red man has great heroes too".

Korzac was een gerespecteerd kunstenaar. Zijn grote droom kwam uit toen hij door Gutzon gevraagd werd mee te werken aan het Mount Rushmore National Memorial. De media roemde zijn werk daar en daardoor werd hij uiteindelijk gevraagd door Henry Standing Bear. Hij arriveerde in 1947 in the Black Hills. In eerste instantie was hij alleen, hij bouwde een huis, begon een kleine melkveehouderij en een klein bosbouwbedrijf (nu het grootste bosbouwbedrijf van de VS) om van te leven en zocht een goede plek voor het memorial uit. In 1948 begin hij met zijn werk, alleen. Hij trouwde en kreeg 10 kinderen. Het werk schoot niet erg op. Korzac weigerde geld van de staat aan te nemen en kon dus alleen personeel aannemen als er geld binnenkwam door middel van donaties. Vaak werkte hij dus alleen, later met zijn zoons. Korzac overleed plotseling in 1984 op 72 jarige leeftijd. Zijn vrouw Ruth naam het project van hem over. In 1998 was het hoofd van Grazy Horse gereed, het hele beeld is nog lang niet af. Het zal nog zeker 50 jaar duren. Alle 10 de kinderen en inmiddels ook enkele kleinkinderen zijn nog steeds op één of andere wijze bij het project betrokken. Op dit moment werken 2 kleinzonen met nog 10 andere werknemers aan de voltooing van de arm en hand. Dit zal naar verwachting nog 12 jaar duren. Dit beeld is nog groter dan het Mount Rushmore Memorial. Het beeld zal als het klaar is 172 meter hoog zijn en 195 meter lang. Op de arm kunnen 4000 mensen staan, het hoofd van Grazy Horse is 28 meter hoog. Nog steeds wordt dit project slechts gefinancierd uit donaties en de opbrengsten uit de toegangsprijzen. Inmiddels is bij het memorial een museum over de indianen en een universiteit gebouwd. De familie wil het erfgoed van de indianen laten voortleven. Het hoofd is prachtig om te zien en heeft meer uitdrukking dan de presidenten. In eerste instantie ben je een beetje teleurgesteld omdat er nog maar zo weinig af is maar als je het verhaal er achter hoort raak je diep onder de indruk van de bevlogenheid van deze familie die zich jaar in jaar uit inspant hun (groot)vaders droom te verwekelijken. Bij het bezoekerscentrum is ook het oorspronkelijke huis van Korzac nog te zien. Met een bus wordt je naar de voet van de berg gebracht vanwaar je een mooi zicht heb op het werk. Het museum was ook leuk om te zien. Naast veel aandacht voor het leven en werken van de indianen was er natuurlijk ook aandacht voor het maakproces van Grazy Head. Kortom een goed besteedde middag.

Na afloop van het bezoek zijn we naar Keystone teruggereden. Er zou nog een historisch deel zijn maar dat stelde weinig voor. Terug naar het hotel dus. Daar wat gedronken en gelezen. Rond 7 uur weer wat gaan eten. Het Indiase eten was ons gisteren goed bevallen, dus we zijn maar weer terug gegaan. We hebben daarmee vrienden voor het leven gemaakt. De eigenaren hadden geen idee waar Nederland lag. Later kwamen ze met hun email adres en de vraag of wij hun een mail wilde sturen met informatie over ons land. Ook wilde ze weten hoe je bepaalde dingen in het Nederlands moest uitspreken. We zullen die mail zeker sturen als we thuis zijn, het waren zulke lieve mensen. Na het eten zijn we teruggereden naar Grazy Head voor een lasershow in het donker. Was aardig maar niet spectaculair. Op de terugweg reden we nog langs Mount Rushmore dat ook verlicht was. Leuk om te zien! Toen gauw naar het hotel en naar bed. Morgen onze laatste lange reisdag van 6 uur voor de boeg. We stoppen in Estes Parc, een tussenstop richting Denver helaas onze laatste bestemming.