Yellowstone dag 3

Vandaag ontbeten in het restaurant, Angele had trek in een eitje. Daarna begonnen aan de derde en laatste etappe van ons Yellowstone bezoek. Vandaag reden we naar het zuiden naar Grant Village. We waren nog maar net op weg toen er aan de kant van de weg wel heel veel mensen met verrekijkers stonden. We zijn uitgestapt en er bleek een Coyote te zien te zijn. En inderdaad met een geleende verrekijker konden wij deze katachtige zien maar het was te ver weg om er een foto van te maken. Aan de andere kant zag iemand twee beren, maar die waren broodjes smeren dus die hebben wij niet kunnen traceren. Vervolgens maar weer in de auto gestapt, sommige mensen staan op dit specifieke punt soms hele dagen omdat er veel wild te zien is, en doorgereden. Weer niet zoveel later hebben we hele kuddes bizons gezien, wat een indrukwekkende beesten zijn dat toch. Je moet er wel uit de buurt blijven. Afgelopen jaar is er slechts 1 ongeluk gebeurd met een beer maar 2000 met bizons dus die zijn eigenlijk veel gevaarlijker. Verder op weg naar Grant Village zijn we eerst gestopt bij Mud Vulcano. Dit is een gebied met grote, hete modderpoelen. De Mud Vulcano zelf barst onregelmatig uit en kan dan tot 9 meter hoog en 9 meter breed modder spuiten. Sommige van deze modderpoelen/geisers stinken echt vreselijk naar rotte eieren! De laatste stop voor Grant Village was het West Thumb Geyser Basin. Wederom een gebied met geisers, hotsprings en poeltjes. Sommige poeltjes maken best veel geluid, net of er een ei hard in ligt te koken. De trail liep een deel langs het Yellowstone Lake en het was bijzonder om te zien dat ook op de bodem van het meer zich geisers bevonden. Het is toch fascinerend om je te beseffen dat er veel meer onder de grond gebeurt dan wat wij dagelijks beseffen. Hier wordt dat goed zichtbaar. Het Yellowstone Lake is enorm groot (341 vierkante meter) maar valt in het niet bij al die prachtige meren die we gezien hebben in Canada. In de Grant Village hebben we geluncht en daarna doorgereden naar Fishing Bridge. Dit is een brug over de Yellowstone River waar in een periode van het jaar heel veel vissen langs zwemmen. Wij denken de zalmtrek maar dat is een aanname. Toen wij aankwamen op de parkeerplaats stonden mensen omhoog te kijken. Hier stond bovenop de heuvel een grote bizon te grazen. Echt overal in alle boekjes en verhalen van Rangers, die je overal tegen komt, wordt je gewaarschuwd om afstand te houden van het wild, 91 meter van beren en wolven en 23 meter van onder andere bizons. Afijn een bezoeker (we zullen maar even in het midden laten waar hij vandaan kwam) ging de heuvel op en stond, ik denk, minder dan 10 meter van de bizon foto's te maken. De bizon kon dat niet waarderen en liep op de man af. Die rende de heuvel af, was best stijl, en dacht dat hij veilig was, maar de bizon kwam ook naar beneden maar bleef gelukkig echter halve wegen staan. Een Ranger, die toevallig in de buurt was, adviseerde iedereen om weg te gaan van de parkeerplaats. Dis zijn we in de auto gestapt om weg te rijden. Inmiddels was de bizon alsnog naar beneden gekomen en liep op zijn gemak over de brug met een hele stoet auto's achter hem aan. Had ook anders kunnen aflopen! Uiteraard zijn wij de brug nog overgelopen zonder vissen te zien maar geconcludeerd dat het water wel echt helder is. Daarna terug gereden naar Canyon Village. Onderweg nog heel veel bizons gezien. Overigens werden mensen op een plek door Rangers verder naar achter gestuurd omdat ze hier ook te dicht op de bizons stonden die ongeveer 15 meter van de weg af stonden. Echt leuk gebied om doorheen te rijden. Net voor Canyon Village was een manage, we zijn hier gestopt en hebben gevraagd of er die dag nog een rit van een uur mogelijk was en omdat dit inderdaad mogelijk was hebben we ons hiervoor ingeschreven en zijn terug gereden naar ons hotel. In het super gezellige restaurant hebben we wat zitten internetten, heel knap Arnold met zijn ogen dicht en daarna naar ons hotelkamer gereden om daar wat warme kleren te halen en wat te drinken voordat wij naar de manege gingen. Wij moesten ons om half 6 melden bij de manage en gingen op tijd weg maar stonden gelijk in een file, meestal komt dit omdat er dan wilde dieren oversteken en iedereen foto's gaat maken, dus Angele uit de auto om te kijken wat er aan de hand was maar er een bleek een auto van de weg gereden te zijn vlak voor de ingang van de manage. Afijn we zagen de rit al door onze neus geboord worden maar gelukkig handelen ze dit soort zaken razend snel af. Op een kruispunt stond een Ranger een takelwagen trok de auto op de weg en bracht hem naar de dichtstbijzijnde parkeerplaats en iedereen kon weer gaan rijden. Daar kunnen wij in Nederland nog wat van leren. In Nederland komen er dan gelijk 5 politieauto's en mag de auto pas weggehaald worden als alle formaliteiten zijn afgehandeld. Wij kwamen gelukkig op tijd aan bij de manage die overigens al wisten dat er iets aan de hand was dus zich helemaal niet druk maakten. Het was hier echt een stuk beter geregeld dan in Waterton. Je kon een cap lenen (niet gedaan☺️) en je kreeg vooraf een duidelijke instructie, daarnaast kregen we een hele lijst van ge- en verboden te horen. Overigens is het natuurlijk wel bijzonder dat je hier niet zonder fietshelm mag fietsen maar als ruiter geen cap op hoeft. In de bak kreeg je een paard toegewezen en er kwam iemand helpen bij het opstijgen. Hier zagen wij allebei een beetje tegenop, het zijn toch wel grote beesten en zo lenig zijn wij ook niet meer en ze hadden geen opstaptrapje, maar het ging nog prima. Op een groep van 20 ruiters gingen 3 wranglers mee (in Waterton op 8 ruiters 1 begeleider die alleen maar interesse had in het versturen van appjes). Naast de drie wranglers die met ons mee gingen stonden er nog enkelen bij vertrek op ons te wachten om nogmaals controleerden of alles wel goed zat. Ook tijdens de tocht kwamen de wranglers allemaal even buurten of alle nog goed ging. Ze waren continue met iedereen aan het praten of waren dingen aan het vertellen over de omgeving. Ik denk dat dit onder andere is voor de beren die ook in dit gebied rondlopen. Onderweg zagen wij bomen met duidelijke berenklauwen sporen. We liepen door een stuk bos wat in 1988 is afgebrand, nu staan er naaldboompjes van ongeveer 2 meter die er dus in 30 jaar over hebben gedaan km zo groot te worden. De bomen die zijn verbrand staan of liggen er nog steeds in het bos en het duurt 100 jaar voordat deze bomen zijn verteerd omdat het zo droog is. Onderweg zagen wij ook nog een coyote. Kortom het was echt een hele leuke rit in een omgeving waar verder niemand mag komen, toch uniek! Na de wranglers te hebben bedankt zijn wij terug gereden naar het restaurant van ons hotel waar wij om half acht hadden gereserveerd. Angele heeft een echte wintermaaltijd gegeten, puree met zuurkool en bratwurst, maar dan wel één van Elk en één van bizon en Arnold heeft een bizon burger gegeten. Daarna naar ons hotelkamer gereden in bad en naar bed. Morgen gaan wij naar Cody bekend van Buffalo Bill