Cody

Vandaag vroeg vertrokken voor een relatief korte rit naar Cody een dorpje gesticht door William Frederick Cody alias Buffalo Bill. In (de omgeving van) het dorpje is genoeg te doen dus we wilden er op tijd zijn. Ook dit was weer een prachtige route met wederom prachtige natuur, je raakt niet uitgekeken. Het is bijzonder dat er zoveel verschillende soorten bergen zijn. Naarmate we meer Richting Cody kwamen werden de bergen grilliger met hoge punten. De Wapiti Valley is werkelijk indrukwekkend. Volgens oud president Roosevelt zijn het " the most scenisch 50 Miles in the USA". Nou weten wij niet of dat zo is maar het is wel erg mooi. Halverwege stopten we bij een parkeerplaats om foto's te maken. Op de parkeerplaats was een klein bezoekerscentrum met 2 heel vriendelijke vrijwilligers die ons met passie over de omgeving vertelden. Wij blijven toch verbaasd over de vriendelijkheid en behulpzaamheid van alle mensen zowel in de VS als in Canada. Daar kunnen we in Nederland toch nog wel wat van leren. Achter dit bezoekerscentrum lag de eerste rangerspost van Amerika. We hadden denk ik nog uren met deze mensen kunnen praten maar we moesten verder, en na een sanitaire stop (met een uitermate schone toilet) zijn we weer verder gereden. Buffalo Bill kreeg zijn bijnaam omdat hij buffelvlees leverde aan de spoorwegwerkers. Later ging Cody bij het leger waar hij als verkenner en later generaal groot aanzien genoot vanwege zijn heldhaftig optreden tegen de Sioux indianen. Hij werd gevraagd zijn verhalen te vertellen in de theaters en zo ontstond de Buffalo Bill Wild West show waarmee hij het hele land en zelfs Europa (hij heeft opgetreden voor Koningin Victoria en de Paus) doortrok. Het was een compleet circus met een tentenkamp en er werkte 800 mensen aan mee. De toegangsprijs bedroeg slechts 1 dollar (nu 24 dollar). Buffalo Bill werd erg rijk van deze onderneming. Toen hij met pensioen ging heeft hij veel geld besteed aan goede doelen. Ook investeerde hij in diverse zakelijke projecten. Helaas met minder goede afloop. In 1917 stierf hij volledig berooid in Denver. Vlak voor Cody ligt de Buffalo Bill dam. Buffalo Bill kocht in 1899 de rechten op om nieuw land te irrigeren en investeerde in de bouw van de dam. De dam is 100 meter hoog en de bouw duurde 5 jaar lang. Vanaf de dam heb je een mooi uitzicht. Na het bezoek aan de dam zijn we doorgereden naar "Old trail town". Dit openlucht museum is gevestigd op de plek van het oorspronkelijk Cody en bestaat uit 22 historische gebouwen uit de periode van 1879-1901. Er staan onder andere 2 gebouwen waar Butch Cassidy en The Sundance Kid verbleven hebben. Ook zijn er een aantal graven van western helden, ons onbekend. De helden zijn hier herbegraven. Bij één van de ceremonies was Robert Redford aanwezig die de rol van deze held vertolkt heeft in een film. Was leuk om te zien. Na een uurtje doorgereden naar het hotel om in te checken. Toen naar het dorp voor de lunch. We hebben geluncht in het Irma hotel. Dit hotel is door Buffalo Bill gebouwd en vernoemd naar zijn jongste dochter. De bouw van het hotel koste 80.000 dollar, de bar in de eetzaal, gemaakt van Frans kersenhout koste echter 100.000 dollar. Leuk om daar te eten. Er is echt niets veranderd in al die jaren..... je komt hier dus vooral voor de sfeer en minder voor het eten (alhoewel dat niet slecht was!). We waren dan ook verbaasd toen we "oysters" op de kaart aantroffen. Het favoriete maal van Buffalo Bill. Toen we die dus als voorgerecht wilde bestellen vroeg de serveerster of wij het echt wel wilden, want het waren geen echte oesters maar "balls of a cow". Hier hebben we dus maar vriendelijk voor bedankt. Toen we na de lunch even door het dorp wilde wandelen begon het te regenen dus zijn we naar het Buffalo Bill Center of the West gereden. Dit centrum bestaat uit 5 musea waaronder een kunstmuseum, een wapenmuseum, een natuur historisch museum, een museum over indianen en natuurlijk een museum over het leven van Buffalo Bill. Het was een prachtig opgezet museum. Met uitzondering van het kunst en wapenmuseum hebben we alles bekeken. Buiten het museum stond ook nog het geboortehuis van Cody dat in z'n geheel per spoor verplaatst is van de oorspronkelijke plek naar het museum. Na het bezoek aan het museum was het weer gelukkig opgeknapt en hebben we het rondje door het dorp afgemaakt. Daarna naar het hotel om wat te drinken, de achterstallige blogs te plaatsen en de was te doen. Nadat alles weer schoon in de koffer lag zijn we terug gegaan naar het dorp. Omdat we eerder hadden gezien dat de restaurants niet echt bijzonder waren had Angele bij het enige nog aardig lijkende (en op Yelp goed scorende) restaurant gereserveerd. Gelukkig maar want het zat vol. De ambiance was verre van gezellig maar de steaks, ribs en wijn voortreffelijk.  Blijft voor ons toch altijd vreemd dat ze tijdens de hoofdgerecht al komen vragen of je nog een dessert wil en op het moment dat je aangeeft dat niet te willen onmiddellijk de rekening uit hun zak toveren. Ons komt dat altijd heel ongastvrij over, of je maar even op wilt schieten, maar Amerikanen zien dit als snelle en goede  service. Ook de tafelmanieren komen ons maar gek voor, in principe eten ze alleen met een vork waar ze ook mee snijden. Als het echt niet gaat dan komt het mes om de hoek kijken. Hun linkerarm ligt tijdens het eten op hun schoot. Na het eten terug naar het hotel. Nog even gelezen/ filmpje gekeken en toen naar bed.