Columbia Icefield

Vandaag gaan wij via de Icefields Parkway​ richting het Columbia Icefield. De Icefields Parkway is een van de mooiste auto wegen van de wereld. Hij start in Jasper en eindigt in Lake Louise. Wij rijden deze weg vandaag tot halverwege eerst naar de Columbia Icefield en dan naar ons motel bij Saskatchewan River Crossing, zo hebben we de tijd om bij verschillende bezienswaardigheden te stoppen. Morgen rijden we de tweede helft naar Lake Louise. De eerste stop was bij de Athabasca Falls, een vijfentwintig meter hoge waterval. Erg indrukwekkend hoeveel water hier doorheen gaat. Daarna weer snel doorgereden naar de Sunwapta Falls. Ook dit is weer een mooie waterval. Onze eigenlijke doel was dus de Columbia Icefield. Hier hadden wij vooraf al een tour geboekt maar zonder een afgesproken tijd. Toen wij rond 11 uur op de parkeerplaats kwamen vertelde de aanwezige medewerker dat het erg druk was dus dat wij snel een tijd moesten reserveren omdat we anders vandaag niet meer konen deelnemen aan de tour. Angele is snel naar de balie gegaan, met haar nog tientallen andere mensen en Arnold heeft de auto geparkeerd. Gelukkig konden wij nog een plek reserveren om 15:00 uur. Vlakbij de visitors centrum was de Glacier Sky Walk. Dit is een uitkijkpunt met een glazen vloer waar je 280 meter boven de Sunwapta Valley​ "hangt". Wij hebben dit bijgeboekt en konden vrijwel gelijk in de bus stappen  daar naar toe. Overigens was dit allemaal erg goed geregeld. Naast de "losse" bezoekers zoals wij komen er ook busladingen met toeristen die ook naar de Columbia Icefield gaan en vaak ook nog naar de Skywalk. Wij zijn dus met de bus naar de Skywalk gereden en zijn het platvorm opgelopen. Je moet geen hoogte vrees hebben, voor deze mensen hebben ze de chickenroute (Dus alvast voor Pepijn hahaha). Wederom weer leuke foto's gemaakt en weer terug gegaan met de bus naar het visitors centrum. We moesten natuurlijk ook denken aan de inwendige mens en besloten gebruikt te maken van het buffet. Achteraf was dit eigenlijk bedoeld voor alle bus reizigers, maar wij konden er ook eten. Met verbazing hebben wij gekeken hoe zo'n groep binnenkomt, bord vol laat op eet en weer weg gaat. Afijn. Wij hadden tijd zat dus we hebben rustig gegeten en daarna een film bekeken in de bioscoop. Rond kwart voor drie moesten wij ons melden bij de bus. Met deze bus werd je naar een overstappunt gebracht waar je over moest stappen in ontzettend grote bussen met wielen die net zo groot waren als Angele. Met deze voertuigen ga je naar de Columbia Icefield of eigenlijk op het gedeelte dat Athabasca-gletsjer heet. Het Columbia Icefield heeft een oppervlakte van ongeveer 325 km² en rond de 100 tot 365 meter diepte. Er valt ongeveer zeven meter sneeuwval per jaar. Helaas is het zo dat er minder sneeuw bijkomt dan er jaarlijks smelt, met het gevolg dat het ijsveld zich steeds meer terug trekt. Wat wij dan wel bijzonder vinden is dat ze met diesel aaangedreven motoren honderden tripjes per dag naar het ijsveld maken. Maar wij mogen niks zeggen want wij hebben ook op de gletsjer gestaan. Aangezien het ijsveld zich boven op de Continental Divide bevindt, stromen de verschillende rivieren af naar de verschillende oceanen en zeeën, zoals de Noordelijke IJszee, de Hudsonbaai (en dus de Atlantische Oceaan) en in het zuiden naar de Grote Oceaan. Erg bijzonder dus dat wij hier bovenop hebben gestaan. De trip naar de gletsjer is al een belevenis opzich, je maakt een afdeling van 43 procent om vervolgens de gletsjer op te rijden. Wat betreft de kou viel het wel mee, er waren allemaal kleine riviertjes waar je overheen moest stappen en het water, wat uiteraard erg koud was en je gewoon kon gewoon drinken. Rond vier uur moesten wij ons weer verzamelen bij de bus om terug te rijden naar de overstap plaats waar wij met een normale bus werden terug gebracht naar het visitors centrum. Was weer een leuke belevenis. Auto opgezocht en doorgereden naar ons motel bij Saskatchewan River Crossing.​ Het hotel is het enige hotel aan de route. Naast het hotel is er ook een tradingpost, een aantal restaurants en een benzinepomp. We hadden een leuke kamer met een lieflijk tuintje voor de deur. Nadat we ingecheckt waren en wat gedronken hebben besloten we wat te eten. Tja en dat was dus niet zoveel. Dus wederom een buffet, viel niet tegen. Daarna snel naar bed morgen vroeg op, we moeten voor 10 uur in Lake Louise zijn anders schijn je er niet meer in te kunnen vanwege de drukte.